ارزیابی عملکرد و اجزای عملکرد در ژنوتیپ‌های گلرنگ بهاره

گلرنگ(Carthamus tinctorius L.) به عنوان یک دانه روغنی بومی ایران می‌تواند در توسعه کشت دانه‌های روغنی، آینده نوید بخشی داشته باشد. گزارش‌های گوناگون‌ حاکی از آن است که بین ژنوتیپ‌های گلرنگ بهاره از نظر عملکرد دانه‌، اجزای عملکرد و درصد روغن دانه تفاوت‌های معنی‌داری وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی ژنوتیپ‌های بهاره گلرنگ جهت گزینش ژنوتیپ‌های برتر برای منطقه خسروشهر و مناطقی با شرایط اقلیمی مشابه با استفاده از 25 ژنوتیپ در ایستگاه تحقیقات کشاورزی خسروشهر طی سال 1383 صورت گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد بین ژنوتیپ‌های مورد مطالعه اختلاف‌های معنی‌داری از نظر ارتفاع بوته، عملکرد دانه و روغن و اجزای عملکرد وجود دارد. عموماً ژنوتیپ‌های با ارتفاع بوته بالاتر و تعداد طبق در بوته بیشتر، عملکرد دانه و روغن بالاتری نشان دادند. تجزیه خوشه‌ای ژنوتیپ‌ها براساس صفات مورد مطالعه آنها را در 4 گروه قرار داد. ژنوتیپ‌های 19 ، 24 ، 40 ، 27 ، 139 ، 54 و 84 با داشتن بالاترین مقادیر عملکرد دانه و روغن در هکتار در یـک گـروه قرار گرفتند. میانگین عملکرد دانه و روغن در هکتار ژنوتیپ‌های این گروه به ترتیب 3/3723 و 0/1131 کیلو گرم بود. به نظر می‌رسد این ژنوتیپ‌ها را برای کشت در اراضی خسروشهر و مناطقی با شرایط اقلیمی‌ مشابه می‌توان بکار برد. همچنین می‌توان از آنها در شناسایی ژنوتیپ‌های متحمل به تنش‌ها برای منطقه، استفاده نمود.